Ortopedia współczesna dysponuje wieloma rodzajami sztucznych stawów, doskonale odtwarzających funkcję tych prawdziwych. Większość endoprotez stosuje się w obrębie kończyn dolnych i górnych, przede wszystkim kolan, rzadziej stawu skokowego i staw śrudstopno-palcowy.
Natomiast w kończynach górnych najczęściej stosuje się endoprotezoplastykę stawów ramieniowo-łopatkowych, łokciowych i drobnych stawów rąk.
Endoprotezy nie są tanie – koszt zabiegu wynosi od 2 – 9 tyś. złotych. W niektórych skomplikowanych przypadkach np. przy chorobie nowotworowej ceny endoprotezy wynoszą nawet 30 tyś. złotych. Staw kolanowy jest drugim, po stawie biodrowym, najczęściej wymienianym stawem. W zależności od stopnia zniszczenia stawu kolanowego stosuje się trzy typy endoprotez.
Endoproteza kondylarna jest używana przy zachowanych więzadłach krzyżowych i pobocznych stawu kolanowego. Zabieg wymaga niewielkiego usunięcia kości, gdyż ta endoproteza zastępuje tylko powierzchnie stawowe.
Przy znacznym zniszczeniu stawu, zaburzeniach osi kończyny i zniszczeniu więzadeł stosuje się endoprotezy półzwiązane, które – oprócz ruchu zgięcia i prostowania – zachowują ruchy rotacyjne, bardzo ważne z punktu widzenia biomechaniki całej kończyny dolnej.
Najstarsze i obecnie bardzo rzadko używane endoprotezy związane (zawiasowe) umożliwiają ruchy tylko w jednej osi (wyprost i zgięcie).
Podobnie jak przy endoprotezach stawów biodrowych wszczep mocuje się do łożyska kostnego za pomocą cementu akrylowego lub (rzadziej) osadza się go metodą bezcementową.